De theaterstukken van Wim T. Schippers zijn op z'n minst opzienbarend te noemen. Precies vijfentwintig jaar geleden zorgde zijn Going to the Dogs, een voorstelling gespeeld door zes herdershonden, voor ophef in binnen- en buitenland. De toegekende subsidie veroorzaakte Kamervragen en het journaal besteedde er uitgebreid aandacht aan. Nog steeds is de voorstelling een veelbesproken onderwerp in de Nederlandse theatergeschiedenis
Over zijn laatste, grote toneelstuk, Wuivend Graan, kopte de Volkskrant ‘De nieuwe Schippers is gek, maf en prachtig'. Het publiek nomineerde deze voorstelling voor de Toneel Publieksprijs. Het succes werd mede veroorzaakt door de chemie tussen de tekst van Wim T. Schippers, de regie van Titus Tiel Groenestege en het spel van Titus Muizelaar en Kees Hulst, die voor zijn rol de Johan Kaartprijs ontving.
"Het Laatste Nippertje volgt de bizarre logica van het altijd weer boeiende Wim T. Schippers-universum." (NRC)
Een terechtwijzing aangaande binnenshuis scooter rijden, epyfytische cactussen, de problematiek van de meerkantigheid, huisgemaakte bullebakjes gevuld met opgeklopt wijwatervuns en een man in kamerjas vormen slechts een greep uit dit toneelspel met zang en dans. 'Een vertoning door vijf daarvoor gekwalificeerde personen', zoals Wim T. Schippers zijn stuk zelf omschrijft.
Quote van Wim T. Schippers: 'Waar het over gaat? Het hoeft niks te zeggen. Het hoeft nergens over te gaan. Het is er gewoon.'
