Na ongeveer twee weken repeteren zijn we voor de maand maart al weer over de helft. Hoewel het busje niet harder dan 85km/u gaat, gaat de tijd in ieder geval wel snel.
Crossend door de stad op zoek naar de onontdekte plekjes van Amsterdam om vervolgens neer te strijken om te brainstormen, praten, eten, en lachen. Ideeën op te doen en ze weer laten gaan. Luchtige kalfjes en oude koeien uit de sloot afgewisseld met diepgaande filosofische vraagstukken over het leven en over zijn. Allemaal passeren ze de revue.
Van te voren kun je je eigenlijk alleen maar afvragen wat het effect is van zo'n busje en het verschil met 'traditionele' theater. Die normaal diende om kinderen van en naar school te brengen. Maar nu het scenario biedt aan een locatievoorstelling over een reis die mijn leven heeft veranderd.
Ik kan je 1 ding vertellen: Alles is anders. De dynamiek, de intimiteit. Hoezo geen vierde wand. Je ziet het publiek en het publiek ziet jou (best handig). Maar je hebt geen enkele mogelijkheid om te verslappen. Om te liegen. Om te acteren. Als het niet echt is, komt het niet over. Wat dat betreft is het busje genadeloos. Als het niet uit het hart komt is het niet goed genoeg.
Het mooie is, en dat is iets waar ik wel stiekem op hoopte en ook daadwerkelijk is gebleken, is het dwingende effect wat zo'n busje heeft. Een beetje sfeermuziek, snacks voor onderweg, een goed humeur en het gevoel van een roadtrip zit er gelijk in. En dan ga je miraculeus vanzelf open. Zonder dat je je dat direct beseft. Je deelt verhalen met elkaar die je in elke andere situatie misschien niet zo 1, 2, 3 met een wildvreemde zou delen.
Hopelijk is in deze twee weken de richting van het busje en daarmee de voorstelling, juist. In ieder geval voelt het goed. Er is weliswaar nog niet veel. Geen imperiaal, geen ventialtor en ik zoek nog steeds naar die lelijke gordijnen. Misschien de komende twee weken. Misschien zelfs tot op het laatste moment vlak voor de premiere. Maar ik leg het lot in handen van de White Dinosaur, zoals ik het busje graag noem. Maar ervaart het publiek het gevoel van haar net zoals dat wij dat de afgelopen weken deden.
Delen. Dat zouden meer mensen moeten doen.
